تعریف ادویه

تعریف ادویه

ادویه جات قسمتی از گیاه یا درخت می باشند و از تنه درخت یا برگ های خشک شده سبزیجات یا دانه های گیاهان تهیه می شوند که میتوانند به صورت پودر شده، خرد شده و حتی دانه جهت طعم دهی و رنگ بخشیدن به غذاها و نوشیدنی ها استفاده گردند.

ادویه ها نه تنها در طعم و عطر دهی مورد استفاده قرار میگیرند بلکه در بخش دارویی و درمان نیز اهمیت فوق العاده چشم گیری دارند.

ادویه ها مواد گیاهی استفاده شده به منظور عطر و طعم دهی به مواد غذایی هستند و از برخی از آن‌ها برای مقاصد خوراکی یا دارویی نیز استفاده میشود. ادویه در زبان عربی جمع مکسر دواء است و معادل فارسی آن چاشنی میباشد.

ادویه‌ها همچنین به عنوان ماده نگهدارنده استفاده شده‌اند و در بسیاری از زمینه‌های دیگر مفید هستند. یک ادویه می‌تواند دانه خشک شده، میوه، ریشه، پوست یا مواد مغذی گیاهی در مقادیر ناچیز به عنوان افزودنی مواد غذایی برای عطر و طعم و رنگ باشد یا به عنوان یک ماده نگهدارنده باشد که باکتری‌های مضر را می‌کشد یا از رشد آن‌ها ممانعت به عمل می‌آورد. ادویه ممکن به منظور عطر و طعم دهی به غذا یا برای پنهان کردن طعم‌های دیگر استفاده شود. در آشپزخانه، ادویه جات از سبزیجات برگ داری که قسمت‌های سبز گیاه هستند و برای طعم دهی مورد استفاده قرار می گیرند، متمایز هستند.

*****

در فرهنگ های مختلف گیاهان متعددی جهت طعم دادن به غذاهای مختلف به کار می‌رود و شاید راز تفاوت عمده در طعم غذاها در ملل مختلف علاوه بر نحوه پخت، به‌طور عمده به ادویه‌جات به کار رفته در آن‌ها مربوط می‌شود.

به عنوان نمونه در آشپزی هندی و بلوچی و پاکستانی به علت استفاده فراوان از انواع مصالحه (ادویه) و طعم دهنده‌های گرم، طعم تند طعم غالب بر غذاها می‌باشد. اما این در هند بیشتر و پاکستان کمی کمتر و در جنوب ایران بلوچستان به مقدار کمتر شایع است.

استفاده اقوام مختلف از انواع ادویه‌جات به شرایط اقلیمی آن‌ها نیز بستگی دارد. مثلاً در جنوب ایران از ادویه‌های مختلف و متنوعی استفاده می‌شود.